Tipografija se izučava još od vremena stare Grčke i za to vrijeme se razvila kao nauka koja nosi poruku i dopire do posmatrača. Oblik, organizacija i druge karakteristike pisane riječi doprinose efikasnosti poruke i mogu, direktno ili indirektno, ostaviti snažan utisak na svakoga. Uz pažljiv i pravilan raspored i odnos slova sa drugim elementima, nadgrobni spomenik može predstavljati pravo malo remek djelo. Postoji nekoliko tehnika za ispisivanje spomenika, spomenut ćemo ove koji se uglavnom koriste na našim prostorima.
Mašinsko graviranje slova se dugi niz godina izvodi mašinama posebno dizajniranim za tu namjenu. Spomen ploča se postavlja na mašinu koja koristi šablon slova sastavljen iz kalupa svakog slova. Slova se u granit graviraju dijamantskim noževima precizno prenoseći linije sa šablona na ploču. Za različite dijelove teksta moguće je izabrati različite veličine kao i boju kojom se slova naknadno premazuju, obično zlatna, srebrna ili bijela. Prednost ovih slova jeste dubina koja se postiže ovim graviranjem a koja iznosi 2-4 mm, sto je za gravuru u granitu zaista dovoljno. Mana ovih slova se ogleda u malom izboru pisama, fontova slova koja dolaze u kalupima. Obično se izbor svodi na 3-4 latinična i isto toliko ćiriličnih pisama.
Mesingana slova se naručuju u specijalizovanim ljevaonicama mesinga i mogu se naručiti u nešto većem izboru pisama/fontova, kao i različitim veličinama slova. Mesing je legura bakra i cinka i kao takav je prilično otporan na koroziju ako se pravilno zaštiti ili galvanizuje. Mesingana slova se na spomenik postavljaju tako sto se na kamenoj ploči, nakon precizne razmjere izbuše manje rupe u koje se zatim stavljaju osiguravajući stubići koji se nalaze iza svakog slova pod uglom od 90 stepeni, i koji su izliveni zajedno sa slovima. Rupe se prethodno ispune bezbojnim ili tamnim silikonom pa se na taj način osigurava da slova čvrsto budu pripijena uz ploču dugi niz godina. Prednost mesinganih slova je impresivan i kapitalan izgled spomenika. Jedina mana ovih slova je što nakon određenog vremenskog perioda, ukoliko prethodno nije zaštićen, mesing neravnomijerno promijeni boju iz zlatno žute u mat smeđu boju, što može da naruši izgled spomenika.
Lasersko graviranje slova ili graviranje slova kompjuterski vođenim mašinama omogućava ogroman izbor pisama i tipografiju. Digitalno obrađen tekst se vjerno prenosi na spomen ploču i rezultati mogu biti zaista savršeni. Osnovna i velika mana ovih slova jeste dubina koja obično ne prelazi 1mm, tako da boja kojom se ispuni gravura relativno brzo ispadne pa je potrebno iznova premazivati slova. Osim toga, tako plitka gravura nakon određenog vremena vizuelno izblijedi a nekad će i potpuno da nestane.
Pjeskarenje slova na spomenicima omogućava najbolji odnos izbora, kvlitete i dubine slova. Sitan, kvarcni pijesak pod ogromnim pritiskom jednostavno guli granit na prethodno označenom tekstualnom šablonu. U zavisnosti od tipa i snage pjeskare/kompresora, ova slova mogu ići do 2-3 mm u dubinu a posebna prednost je dobijena struktura graviranih slova koja je vizuelno veoma upečatljiva.
Svakako najbolje ali sigurno i najskuplje rešenje je ručno graviranje, čekićem i dlijetima, gdje umjetnik savršeno gravira tekst čija struktura jednostavno izaziva divljenje a rezultati su impresivni. Osim što su dosta skuplja od gore navedenih, ova slova za spomenike može mali broj iskusnih umjetnika kvalitetno uraditi a i njih je sve manje.
